SC Stadskanaal verliest nipt van eersteklasser WVV

Koning Winter regeert en dus werd afgelopen weekend niet in competitieverband gevoetbald. SC Stadskanaal wilde graag in het wedstrijdritme blijven en gebruikte de midweekse dinsdagavond om een oefenwedstrijd te spelen. De ploeg trof op eigen veld een sterke tegenstander, namelijk zondag eersteklasser WVV, de ploeg die afgelopen zondag nog met 4-4 gelijkspeelde tegen zaterdag eersteklasser VV Groningen. Dat is de club waar WVV-spits Jeroen Buurke vorig seizoen nog voor speelde. Hij was gisteravond de man die de enige goal van de wedstrijd maakte. Hij deed dat na een krap kwartier spelen. In de ‘kleine ruimte’ schoot hij beheerst raak en verschalkte hij SC Stadskanaal-keeper Royce Geerlings die een prima wedstrijd speelde.

Hij kon echter niet verhinderen dat Buurke ‘toch weer’ raakschoot. Het is zijn kwaliteit: scoren en dat overal en altijd. Bij Nieuw-Buinen schoot ie er ooit dertig in een seizoen in en dat in de eerste klasse. In de wedstrijd die drie keer een half uur duurde (!) werd hij gewisseld en kwam hij later weer in het veld. De verdediging van SC Stadskanaal zag toe dat hij niet meer scoorde. Jordy Geerlings was ijzersterk in de duels en het gemis van Robert Oosting werd prima door Roy Tolner opgevangen. Tolner is een van de spelers die zich dit seizoen nadrukkelijk laat gelden en ook in de achterhoede kan spelen. Die andere gevaarlijke spits van WVV, Martijn Drent, kreeg net als Buurke niet heel veel mogelijkheden tot scoren en dat is een verdienste van het centrale verdedigingsduo van de zondag tweedeklasser te noemen.

Het mooie complex van SC Stadskanaal

De ploeg van Geerlings en Tolner kreeg zelf ook niet veel kansen. De wedstrijd was erg rommelig en speelde zich dus voornamelijk op het middenveld af. WVV was de betere van de twee. Dat was voor de Knoalsters geen schande, maar het tempo bij de Winschoters lag te laag en er was te weinig diepgang in de ploeg. SC Stadskanaal kon de bal vaak simpel onderscheppen en trof in de tegenstander een ploeg die het organisatorisch prima voor elkaar had; niet te veel weggeven en proberen het gaatje te zoeken. Dat laatste bleek lastig en dus bleef het bij 0-1.

Voor SC Stadskanaal een uitslag waarvoor de ploeg zich niet hoeft te schamen. Na de overwinning op hoogvlieger Dalfsen van vorige week wacht komende zondag de nieuwe koploper, Lemelerveld, op eigen veld.

Basis SC Stadskanaal: Royce Geerlings; Erik Kok, Roy Tolner, Jordy Geerlings en Thom Bos; Romney, Boerhof en Van der Goot; Saman, Bakker en Vos.


Basis WVV: Akbas, Kuiper, Molenkamp, Ali Morteza Zia en Rick Heijenga; Veit, Haaijer, Smit en Jager; Drent en Buurke.

Vera Otten een van de 23 rijdsters die de loodzware marathon in Heerenveen uitreed

Het was een waar slagveld in Heerenveen toen er afgelopen zaterdagavond werd gestreden om de winst in alweer de tiende KPN Marathon Cup. Slechts 23 rijdsters reden de enorm zware koers uit en dat was al een prestatie van formaat. Een van hen was Vera Otten uit Haaksbergen. Het lid van Team Speelman-Haak dat dit seizoen nog kans maakt de top tien in het ploegenklassement te halen werd negentiende en hoeft zich daar dus absoluut niet voor te schamen. Sterker: een prima prestatie van Otten die twee punten aan haar puntentotaal voor het klassement om de KPN Marathon Cup kon bijschrijven. In dat klassement blijft Manon Kamminga leiden.

Irene Schouten staat daarin tweede. De reden? Ze reed niet alle wedstrijden om dit klassement en dus staat de Heerenveense Kamminga bovenaan. Zij rijdt net als Schouten ook een prima seizoen en stond in Heerenveen ook weer op het podium. Ze werd in de eindsprint derde achter Irene Schouten en Imke Vormeer. Niet geheel ontoevallig de mensen die ook de eerste drie plaatsen in de KPN Marathon Cup bezetten. In dat klassement is Janet Beers met achttien punten de beste rijdster van Team Speelman-Haak. Janneke Ensing staat op plek 35, Loes Adegeest is 36^ste en Vera Otten staat drie plaatsen lager geklasseerd. Voor de ploeg is dat een heel aardig resultaat met jonge vrouwen die nog genoeg mogelijkheden hebben in de toekomst nog hoger op de ranglijst te komen.

Vier rijdsters van Team Speelman-Haak gaven op het Thialf-ijs acte de presence: Vera Otten, Janet Beers, Loes Adegeest en Janinka van Weperen. Alleen Otten reed van dit gezelschap de koers dus uit en mocht meesprinten met de allerbesten. Een prachtig moment voor haar, maar vooral voor Irene Schouten die wederom won. Haar zoveelste overwinning in dit seizoen. Het kan niet op. En het ging weer zó gemakkelijk. Voor het oog van de vele toeschouwers in ieder geval. Tijdens de koers moest ze er veel voor doen, want ze kreeg het niet cadeau.

Kennelijk hadden de rijdsters naar de woorden van Team Speelman-Haak-rijdster Janneke Ensing na het NK Marathonschaatsen in Groningen geluisterd. Ze hielden zoveel in als ‘val met elkaar aan en maak het Schouten moeilijker’. Het gebeurde ook nog, want er volgde een spervuur aan demarrages. Eigenlijk vanaf begin wedstrijd al. De ene was wat serieuzer dan de andere, maar er gebeurde wel degelijk wat en dat was voor de vele mensen mooi om te zien. Toch was het niet genoeg, want de veertigjarige Carien Kleibeuker, zeg maar de Marino Alonso of de Marc Wauters van het vrouwenschaatsen maakte heel veel kopmeters en reed menig gat dicht en zorgde ervoor dat de hele meute bij elkaar kwam en bleef en Irene Schouten won. Als zo vaak dit seizoen.

Veelvraten van Royal-A-ware slaan weer toe tijdens NK marathonschaatsen in Groningen

Op nieuwjaarsdag was het feesten geblazen voor het marathonschaatsteam van Royal A-Ware. Het Nederlands kampioenschap marathonschaatsen stond in Sportcentrum Kardinge op het programma en met twee sprintkanonnen in huis was de kans vrij groot dat twee troeven van de ploeg met de titel naar huis zouden gaan. Irene Schouten was dé topfavoriete bij de vrouwen en je moest dus wel van goeden huize komen om de Noord-Hollandse te verslaan. Bij de mannen is Arjan Stroetinga een naam, maar hij zit in de herfst van zijn imposante schaatsloopbaan en de vraag was of de zesvoudig nationaal kampioen nog voor een huzarenstukje zou kunnen zorgen. Het antwoord was daar zo aan het begin van de avond: een heel duidelijke ‘ja’ en hetzelfde gold voor Schouten. Twee keer goud voor het sterke team van Jillert Anema die zijn zoveelste succes boekte.

Hetzelfde gold voor beide matadoren van de dag, maar wat mogen zij hun ploeg bedanken. Carien Kleibeuker verdient een standbeeld dat zo hoog is als de stad-Groninger Martinitoren en Jorrit Bergsma en Bob de Vries waren de mannen die het tempo dusdanig hooghielden dat er in de finale van de mannenkoers niemand meer kon wegrijden. Robert Post was een van de te kloppen mannen, maar was in de finale onzichtbaar. Zijn ploeggenoot, Mats Stoltenberg, was dat tijdens de koers wél. En hoe: de man reed talloze keren weg van de grote meute, maar werd tekens teruggehaald. En als hij weer in de grote groep reed dan probeerde hij het weer. Net zoals Piet Kleine de beste man in koers was tijdens de Elfstedentocht van 1997 zo was Stoltenborg tijdens het voorbije NK. De een vond het ‘dom rijden’, de ander ‘knap’ en nog een ander ‘gewaagd’. Hoe dan ook liet hij zich zien al was het alleen maar om de anderen proberen moe te krijgen. De sterke Royal A-ware-formatie gaf echter geen krimp en zorgde ervoor dat de koers naar zijn hand kon worden gezet. En masse reed het team in de laatste ronden vooraan met een tempo om echt u tegen te zeggen. Post zat veel te ver naar achteren en dat gold ook voor de andere sprintkanonnen. Sjoerd den Hertog en Crispijn Ariëns, de sprintkanonnen van Okay Fashion & Jeans/Interfarms legden nadat Arjan Stroetinga iedereen versloeg op de tweede en derde plaatsen. Robert Post werd slechts vijfde net achter Simon Schouten van Royal A-ware.

Zijn zus, Irene, deed dus weer van zich spreken in de vrouwenkoers. Tijdens het NK waarin praktisch niets gebeurde zat ze in een zetel. Ze overzag alles en wachtte op haar moment en deed vooral geen slag te veel. Dat deed ploeggenote Carien Kleibeuker ook niet, maar ze zorgde er wél voor dat Schouten haar slag kon gaan slag op het moment dat het moest. En dat was ronde nummer laatst. Kleibeuker had dusdanig hard gereden dat er niemand was die voorbij kon. Sterker: aanklampen was al lastig en dus kon Schouten de jump wel wagen om voor de vierde opeenvolgende keer Nederlands kampioene te worden. En het was niet te zuinig, het verschil waarmee de Andijkse won. Twee meter was het gat met Bianca Bakker was zeker twee meter. Op plaats drie eindigde Manon Kamminga.