‘Gewone winnaar’ in Surhuisterveen: Tourwinnaar Geraint Thomas de beste

Eigenlijk was hij de verrassende winnaar van de Tour de France, Geraint Thomas uit Wales. Met zijn 32 jaar een ‘oudje’ als het gaat om de eerste Tourwinst van een wielrenner, maar wél een dertiger die de Tour uiterst verdiend won. Tom Dumoulin werd tweede op nog geen twee minuten en reed net als de Brit dus een sublieme Tour. Beide renners startten gisteravond tijdens de Profronde van Surhuisterveen, na Daags na de Tour in Boxmeer het tweede criterium in een cyclus van profcriteriums na de grootste wielerwedstrijd ter wereld. Thomas won ook in het Friese door Dumoulin en Bauke Mollema te verslaan.

Het publiek kon zich geen beter podium wensen: de winnaar van de Tour de France , de beste Nederlandse ronderenner en een ‘geadopteerde Fries’, zoals een van de ongeveer veertigduizend toeschouwers Bauke Mollema noemde. Met het meeste respect, want wat reed hij een prima koers en wat liet de man zien hem nooit te moeten afschrijven in de Tour de France die voor hem niet geheel vlekkeloos verliep. Mollema liet zich zien en dat deed hij dus ook in Surhuisterveen, waar de Profronde voor de 37^ste keer op het programma stond. ‘Geen Weening dan maar Mollema’, zo oordeelden velen. Het zegt veel over het feit dat men de Groninger, want dat is hij nog steeds, waardeert. Hij blijft zo lekker gewoon en dat geldt ook voor de winnaar van de dag, Geraint Thomas. Na de wedstrijd had hij alle tijd het publiek te begroeten, met de mensen op de foto te gaan en handtekeningen uit te delen. Een emotionele man die met zijn Tourwinst wel erg blij was. Het was aan zijn ogen te zien. Dat gold ook toen hij het publiek een geweldige avond bezorgde. Niet alleen door te winnen, maar ook hoe hij na afloop deed. En de ene Welshman die er ook was, wapperde met zijn vlag. ‘There is only one Geraint Thomas’ moet hij hebben gedacht. En zo is het ook: een unieke man die ondanks de grote bekendheid die hij heeft gekregen nog zo onbevangen is. Heerlijk om te zien, zo vonden de aanwezigen. ‘Een gewone vent’, zo sprak een groot aantal mensen.

En dan Tom Dumoulin. Hij schrok na een kwart koers: ploeggenoot Laurens ten Dam kwam in een bocht hard ten val en moest de strijd staken. Dumoulin was ongerust, keek even en nadat er meer schrokken ging de koers verder met een herstart die uiteindelijk een goed vervolg kreeg. Er gebeurde van alles: demarrages, knokken om de leidersprijs en om maar weg te blijven uit de greep van het peloton. Dat lukte uiteindelijk dus drie mannen en niet de minste.

Promovendus SG HFS veel te lief voor degradant FC 27 Schapen

Op het kurkdroge veld van SG HFS in Schöninghsdorf begonnen SG HFS en FC 27 Schapen afgelopen zondagmiddag de competitie. Dat deden ze in de Möbel Wilken Kreisliga. SG HFS werd vorig seizoen kampioen in de 1. Kreisliga en de gasten degradeerden uit de Bezirksliga. Op het veld waar vroeger TSV Concordia Schöningsdorf speelde begon de wedstrijd om drie uur. Bijna twee uur later konden de gastheren juichen. Zij wonnen dik verdiend met 2-1. De uitslag had echter veel hoger moeten uitvallen.

Daarvoor speelde de thuisploeg veel te goed. Het eerste half uur niet. Het was allemaal wat gezapig, maar te zien was wel dat de fusieclub het betere van het spel had. Manuel Gebben kreeg nog de beste kans, maar zag zijn inzet op de Schapener goalie gestuit. Daarna waren er nog enkele mogelijkheden voor de thuisploeg die kon rekenen op ongeveer 125 toeschouwers en een stuk of 25 spelende kinderen. Er stond een springkussen naast het veld. Die stond er al een paar dagen vanwege het feestweekend in Schöninghsdorf dat vijf kilometer van de Nederlandse grens bij Zwartemeer ligt.

De goals bleven evenwel uit, maar dat kwam na rust wel goed. Voorbode op het verbeterende spel was wel de laatste fase van de eerste helft waarin het tempo van de thuisploeg omhoog ging en de duels wat feller werden. In de tweede helft begon het uitstekend voor SG HFS (Hebelermeer Fehndorf Schöningsdorf) met prima combinaties en het was ook genieten geblazen van het duo Fabian Schmitz-Marcel Hoppe. Hoppe is een bijzonder goede speler die jarenlang op hoog niveau bij onder meer SV Meppen heeft gespeeld. Het was te zien. Degradant FC 27 Schapen kreeg geen poot aan de grond en kwam dan ook uiterst terecht op een 1-0 achterstand. Een uur was er gespeeld toen Fabian Schmitz, een ijzersterke aanvaller, scoorde. Daarna regende het kansen voor de gastheren. “Sechs Chancen, Mensch”, zei een van de SG HFS-toeschouwers toen Christoph Brüggemann na tachtig minuten spelen volledig tegen de verhouding in de gelijkmaker scoorde.

Voor Schmitz’ en Hoppes ploeggenoten kwam het toch nog goed. Hoppe schoot de bal er twee minuten voor tijd in en bepaalde daarmee de eindstand. Een prima begin van de promovendus uit het grensdorp dat als het het niveau van na de rust vaker laat zien zich eenvoudig staande moet kunnen houden in deze prachtige klasse vol derby’s. Dat zag ook de trainer van competitiegenoot Bawinkel, Uwe Kruse. Hij zag toe hoe SG HFS net als zijn ploeg goed aan de competitie begon. Bawinkel won vrijdagavond al met 1-0 van die andere degradant, Surwold. (Door Gerry Grave)

Blau-Weiss Dörpen begint goed aan bekeravontuur

Afgelopen zaterdagmiddag stond er in het Duitse Emsland een bekerwedstrijd op het programma. Voor ongeveer honderdvijftig toeschouwers vond het duel tussen TuS Aschendorf en Blau-Weiss Dörpen plaats. Na 36 minuten spelen werd de wedstrijd heel even stilgelegd, omdat het weer wel erg slecht werd: veel regen, harde wind en een paar donderslagen. Dat was overigens geen vuurwerk. Dat was tijdens de wedstrijd ook niet te zien. Gewoon degelijk spel van de thuisploeg die voetballend minder ver is dan de gasten die ook een klasse hoger spelen. Uiteindelijk werd het 0-2 en bekerde Bezirksligist Blau-Weiss Dörpen verder. 

Toch kregen de Aschendorfers een paar beste mogelijkheden nadat Blau-Weiss Dörpen-spits Christoph Andrees na een kwartier spelen de 0-1 maakte. Drie behoorlijke kansen kregen de gastheren maar liefst. Matthias Pallentin was al die keren erg dicht bij succes, maar had het vizier duidelijk niet op scherp staan. En dus had het halverwege de wedstrijd in plaats van 0-1 ook 2-2 kunnen staan, om maar eens iets te noemen. Maar de eerlijkheid gebiedt te zeggen dat de kansen van de gastheren ontstonden door persoonlijke fouten van de formatie uit Dörpen. De bezoekers speelden vooral het eerste kwartier heel aardig en drukten de thuisploeg naar achteren. Daarna ging het over en weer met eigenlijk een gevaarlijker TuS Aschendorf, de ploeg die vorig jaar de Emco Kreispokal won, een ander bekertoernooi dan het huidige dat Krombacher Bezirkspokal Weser-Ems heet.

Na de rust verging het de gastheren niet zo best meer. Blau-Weiss ging beter voetballen en op wat speldenprikjes na werd TuS Aschendorf nog enigszins gevaarlijk. Een naam mocht dat niet hebben. Het waren de gasten die de toon aangaven en de wedstrijd al voortijdig hadden kunnen beslissen: kansen voor Niels Grevink en Christoph Andrees leverden geen succes op. Pas in de 81^ste minuut scoorde Ter Apeler Niels Grevink de allesbevrijdende en verdiende 0-2.

Trainer Thomas Priet van Blau-Weiss Dörpen toonde zich gematigd tevreden. “Met het resultaat ben ik tevreden, maar qua spel kan het nog wel wat beter. We zijn net begonnen.” Op de vraag of zijn ploeg de beker serieus neemt, antwoordde de oefenmeester: “We moeten die wedstrijden tóch spelen.” Later gaf hij aan dat zijn ploeg wel degelijk mee wil gaan doen. De volgende tegenstander? “Als het aan mij ligt denk ik dat het Loga wordt. Maar TV Bunde kan ook. We wachten het wel af.” (Door Gerry Grave)