WKE’16 komt knap terug, maar SVBO bekert verder

Gisteravond stond er weer eens een Emmer stadsderby op het programma: SVBO tegen WKE’16. In het verleden vonden er vele duels tussen SVBO en – toen nog – WKE plaats. Het waren wedstrijden waarvan de spanning dikwijls was te snijden. Heel veel spanning was er tijdens de meest recente editie niet. Daarvoor was SVBO te goed. Zes minuten voor tijd werd het nog heel even spannend, toen WKE’16 de 3-2 maakte, maar snel erna werd het 4-2 en werd de eindstand op 5-2 bepaald. SVBO plaatste zich hierdoor voor de zestiende finales van het bekertoernooi in district Noord.

Dát er nog enige spanning in het duel zou komen zouden niet heel veel mensen hebben gedacht toen ze na drie kwartier voetballen de warme kantine opzochten. 3-0 immers voor de thuisploeg die het dit seizoen heel aardig doet in de zondag eerste klasse. De stadsgenoten van WKE’16 spelen in de derde klasse en zijn daarin ‘slechts’ middenmoter; menigeen had hen hoger ingeschat. Het verschil tussen beide ploegen was in het eerste kwartier niet waarneembaar en de eerste kans was zelfs voor de gasten. Harold Wolters miste een aardige kans. Na een krap kwartier spelen begon SVBO de bezoekers vast te zetten en kwam er meer grip op de wedstrijd. Het leverde ook een goal op: een prima schot van Ronald Gerdes belandde achter doelman Jan Wolters van WKE’16. Vader Jannes zag het met ledeogen aan en moest ook toezien hoe SVBO zijn geliefde club meer en meer onder druk zette. In de 39^ste en 42^ste minuut was het Dylan Wessels die twee keer scoorde en de ruststand op 3-0 bepaalde.

WKE’16 zou WKE’16 echter niet zijn als het op zou geven. Dat deed de ploeg nooit en dat zal de ploeg nooit doen ook. Hoewel topscorer Henk Bakker licht geblesseerd het veld had verlaten bleven de bezoekers erin geloven. Met heel veel strijdlust kwamen ze ver en ontstonden er aardig wat kansen. SVBO bleef prima mee voetballen, maar WKE’16 verdiende een doelpunt. Harold Wolters was de maker. Daarna kenden de gasten een erg sterke fase en kreeg SVBO het bij vlagen lastig. Invaller Hendrik Gustin kopte de bal zes minuten voor tijd achter Lennon Ebeltjes en een fantastische slotfase zou moeten aanbreken. Ware het niet dat SVBO meteen orde op zaken stelde en de 4-2 maakte door Dave Smit die de bal prachtig diagonaal in de kruising joeg. Heel WKE’16 was goed flauw, want wilde net op jacht naar de 3-3. En om het voor die ploeg nóg een tikkie erger te maken schoot invaller Johan Grummel het kwintet SVBO-treffers vol.

SVBO-WKE’16 5-2

Scoreverloop: 14. Gerdes 1-0, 39. Wessels 2-0, 42. Wessels 3-0, 65. Harold Wolters 3-1, 84. Gustin 3-2, 85. Smit 4-2, 90. Grummel 5-2.
Scheidsrechter: Tanja.
Toeschouwers: 150.

SVBO: Ebeltjes; Scholtens, Kuper, Wolbers en Hidding; Hemme, Vestering (76. Grummel) en Heijnen; Brands, Wessels (46. Smit) en Gerdes (61. Heijne).
WKE’16: Jan Wolters; Hinke Scholten, Maat, Jochem Scholten en Bouke Scholten; Kallenkoot, Ronald Oosting (66. Amraoui), Harold Wolters en Brink (76. Gustin); Poelman en Bakker (46. Vermeulen).

‘Oud Be Quick’ klopt ‘Nieuw Be Quick’: Groen Geel echte reuzendoder

WVV verslaan, Be Quick 1887 verslaan, het is het begin van een prachtig rijtje grote ploegen dat door zaterdag derdeklasser Groen Geel uit de districtsbeker Noord is gestoten. En al mocht dat succes in de volgende ronde een einde krijgen dan is er geen man overboord in Groningen. Sterker: Groen Geels bekertoernooi is nu al geslaagd. Geen wonder, want een zondag eerste klasser en een zondag hoofdklasser uitschakelen is een prestatie van formaat. Enkele weken geleden kreeg Groen Geel al het predikaat ‘reuzendoder’ opgespeld en na de overwinning op Be Quick 1887 van gisteravond kan er gerust ‘cupfighter’ aan worden toegevoegd. 1-1 stond het na reguliere speeltijd, maar na een lange serie strafschoppen wonnen de Stadjers.

Rik Spekken werd uiteindelijk de gevierde man, want hij schoot de laatste strafschop erin nadat er een hoop penalty’s waren benut, maar bijna evenveel werden gemist. Ze waren de koning te rijk, zongen en sprongen wat en wisten niet waar ze het moesten zoeken. Wederom een wereldprestatie van het team met weliswaar veel ervaren spelers die enkele jaren geleden nog op hoog niveau speelden. ‘Oud Be Quick’ kan het team wel worden genoemd, want zo ongeveer de helft van de selectiespelers heeft een verleden bij de Good Old die gisteravond bar weinig had in te brengen. Kansen kreeg de ploeg maar mondjesmaat, een verdienste van de thuisploeg die zeer gegroepeerd speelde en tegen ‘Nieuw Be Quick’ ook de meeste kansen kreeg. Het was dan ook enigszins opvallend te noemen dat de gasten na een helft voetballen leidden. Djarni Liedelmeijer schoot vijf minuten voor de thee vanaf de stip raak. Doelman Indy Roode van de gastheren schold de scheidsrechter de huid vol, want vond dat de overtreding die Johan Molenaar op Mats van der Weel maakte niet binnen, maar buiten zijn strafschopgebied plaatsvond. Hoe dan ook schoot Liedelmeijer raak en was een gelijke stand halfweg koers op zijn plaats geweest.

Die stand kwam overigens gauw na rust. Er waren nog geen twee minuten gespeeld en oud-Be Quick 1887-speler Koen Olde Monnikhof schoot een vrije trap binnen. Daarna was het Groen Geel dat de toon aangaf. Er waren kansen genoeg. Vooral voor Olde Monnikhof die er nóg wel twee had kunnen maken en aanspeelpunt en de meest ervaren man van allemaal, Jelle Teitsma, was ook dicht bij succes en zo waren er meer. Teitsma zweepte zijn ploeg een aantal keren op, want wilde zó graag een ontmoeting met ACV. Voorafgaand aan de wedstrijd sprak hij: ,,Dat zou wat zijn zeg: Groen Geel-ACV.” En hij kreeg gelijk. Dat liet het wedstrijdbeeld al zien: Groen Geel had de 2-1 op de slof, maar hij kwam maar niet en omdat de bezoekers nauwelijks gevaarlijk werden moesten strafschoppen de doorslag geven. Zenuwen waren er over en weer en dus duurde die serie vrij lang en was Groen Geel-verdediger Rik Spekken de man die als eerste kon juichen. Teitsma was niet minder blij en heeft alvast in zijn agenda geschreven ‘voetballen tegen ACV ergens tussen 18 en 23 december in de tussenronde van de beker’. Inderdaad, zijn oude club. Teitsma speelde er twee seizoenen. Als zijn ploeg erin slaagt de hoogvlieger in de zaterdag hoofdklasse uit te schakelen dan is Groen Geel nu al de sportploeg van het jaar in de provincie Groningen.

Groen Geel-Be Quick 1887 1-1 (Groen Geel wns. (7-6))

Scoreverloop: 40. Liedelmeijer 0-1 (strafschop), 47. Olde Monnikhof 1-1.
Toeschouwers: 125.

ACV bereikt tussenronde districtsbeker Noord ten koste van PKC’83

FC LEO en Damacota waren geen partij voor respectievelijk ACV en PKC’83. Drie weken geleden speelden de zaterdag hoofdklasser en de zaterdag eerste klasser tegen beide ploegen die op veel lager niveau acteren. ACV haalde net geen dubbele cijfers tegen de buren uit Loon (9-0) en in Nieuwe Pekela schoten de Stadjers er zeven in en werd geen tegentreffer geïncasseerd. In de districtsbeker in het district Noord speelden ACV en PKC’83 gisteravond tegen elkaar. Na een 2-0 ruststand wonnen de Assenaren met 3-0.

Daarmee werd meteen het verschil tussen de hoofd- en eerste klasse in het zaterdagvoetbal duidelijk. Hoewel de stad-Groningers helemaal niet slecht speelden won de kampioenskandidaat in de zaterdag hoofdklasse B vrij eenvoudig. Een kwartier lang kwamen de bezoekers gemakkelijk mee, probeerde de ploeg ook te voetballen, maar werd ACV-goalie Jelmer Kiewiet nooit in de problemen gebracht. Daarvoor stond de solide Asser defensie onder aanvoering van oud-FC Groningen-speler Gibril Sankoh veel te goed te spelen. Er was eigenlijk geen doorkomen aan en de goede organisatie van de thuisploeg zorgde er mede voor dat de linies keurig gesloten bleven en er een prima doorvoer naar voren mogelijk was. Tel daarbij individuele kwaliteiten van enkele bepalende spelers op en je hebt een prima recept voor een aanstaande overwinning. Ezra Schrijver is zo iemand, maar ook de uitstekend spelende Nande Wielink en Pascal Huser zorgden ervoor dat de as bij de gastheren erg goed was. En dus werden de spitsen goed bereikt en was het wachten op een goal. Die kwam na een kwartier spelen dan ook: Arjan Hagenauw was de maker nadat Ezra Schrijver hem bereikte. Jordy van Rijszen vergat in te grijpen. Een klein kwartier later werd de voorsprong verdubbeld: Abdel Allaoui maakte een lichte overtreding op Hagenauw, maar voor scheidsrechter Douwe Pals genoeg reden de bal op de stip te leggen. Voor Ezra Schrijver die lang nadacht over hoe hij Ben Meedendorp zou gaan verschalken was het vrij eenvoudig de tweede Asser treffer op het scorebord te zetten. 

Het bleek de ruststand, want PKC’83 kwam er zelden aan te pas. De geïsoleerde spits Koen Hateboer werkte hard, maar kon het in zijn eentje niet aan en had ijzersterke tegenstand. Dan maar na rust zo zou heel PKC’83 hebben gedacht, maar het mocht niet zo zijn. Sterker: ACV bleef de toon aangeven en kreeg aardig wat kansen om in een vroegtijdig stadium de genadeslag uit te delen. Pas in de slotfase lukte dat. De Groningers gaven echter geen moment op en kregen door onder meer Hateboer enkele mogelijkheden om tegen te scoren. Invaller Koen Steg haalde tien minuten voor tijd de trekker over en bepaalde daarmee de eindstand. ACV speelt tussen 18 en 23 december in de tussenronde tegen Groen Geel of Be Quick 1887. Dat duel wordt vanavond gespeeld.

ACV-PKC’83 3-0

Scoreverloop: 15. Hagenauw 1-0, 27. Schrijver 2-0 (strafschop), 80. Steg 3-0.
Scheidsrechter: Douma.
Toeschouwers: 100.

ACV: Kiewiet, Schans, Talens, Sankoh en, Jim de Leeuw  Sillah, Pascal Huser en Nande Wielink; Eleveld (37. Santema), Hagenauw (46. De Vries) en Schrijver (65. Steg).

PKC ’83: Meedendorp; Allaoui, Van der Helm, van Rijszen en Felipe Marcal Pinheiro;
Van Roeden (62. Bos), Vroom en Inge; Jorn Middel (62. Bakker) en Van Veen; Hateboer.

Genieten geblazen van aanvallers Onstwedder Boys

Onstwedder Boys heeft dit seizoen eigenlijk maar één doel en dat is promoveren naar de derde klasse, de klasse waarin vorig seizoen werd uitgekomen en waaruit onnodig werd gedegradeerd. Een stabiele derdeklasser worden is wat de Boys ten minste willen. Als naar de kwaliteit van de selectie wordt gekeken moet dat geen enkel probleem zijn: een mooie mix van jonge en ervaren krachten. De ploeg liet de voorbije weken wat steken vallen, maar won tijdens de seizoensouverture wél van koploper Vitesse’63. De Koekangers blijven weliswaar koploper na de 3-1 thuisoverwinning van Onstwedder Boys op Tiendeveen van afgelopen middag, maar de oranjehemden sloegen een mooie slag; CSVC en SCN speelden tegen elkaar gelijk en die ploegen staan respectievelijk naast en twee punten onder de Onstwedders.

Tiendeveen was niet bepaald naar Onstwedde gekomen om er voor de winst te spelen. Geen schande, want een lage middenmoter tegen een topper in Zaterdag 4E. En ze hadden ook nog eens te maken met een zeer jong Onstwedder talent: Anne Wilzing. Wilzing stal de show en was samen met Gerko Scheper en Harm Visser een plaag voor de Drenten. Zeventien jaar is de buitenspeler die ontzettend handig is en kan nog een doelpunt maken ook. Twee in totaal tegen de Tiendeveners, maar hij had er nog wel meer kunnen maken. Dat gold ook voor Scheper die een aantal keren levensgevaarlijk was. En Harm Visser die kort achter de voorwaartsen speelde was niet minder gevaarlijk: twee keer raakte hij het aluminium en het was dus wel duidelijk: Onstwedder Boys gaf de toon aan en had na drie kwartier voetballen met 3-0 of 4-0 moeten leiden. Het gebeurde niet en het bleef bij één doelpunt van Wilzing. Een ‘echte Onstwedder’. De naam Wilzing is zo Onstwedders als het maar kan. Harm-Jan Wilzing stopte na jarenlang in het eerste te hebben gespeeld en meteen staat er een nieuwe Wilzing op. 

Hij kan het echter niet alleen en daarmee is meteen de kracht van Onstwedder Boys genoemd: het collectief met als kers op de taart: een prachtige aanvalslinie die in de top van de derde klasse niet zou misstaan. Om daar te komen moeten de Boys in het spoor van Vitesse’63 blijven en er het liefst overheen wippen. Maar eerst Tiendeveen nog verslaan. In de bestuurskamer was men het er in de rust wel over eens dat er nog een paar ‘bij moeten’. Dat had allang gekund, maar moest dan maar in de tweede helft. En dat gebeurde vrij rap: wederom Anne Wilzing die scoorde, maar eerst Harm Visser die van afstand raakschoot. Dik en dik verdiend was het en de jacht op meer goals was begonnen. Het lukte niet. Sterker: in de slotminuut scoorde Hans Bakker zelfs de 3-1. Het was niet eens een kans, maar een bal die volgens elftalleider Mark Kruize van Onstwedder Boys ‘letterlijk en figuurlijk uit de lucht kwam vallen’. Hij toonde zich na afloop zeer content met de drie behaalde punten en genoot van het optreden van de ploeg. Dat gold ook voor Anne Wilzing die ruim een kwartier voor tijd werd gewisseld. Aan publiekswissels doen ze in Onstwedde niet gauw, maar deze leek er wel heel veel op. Het kwam de jonge speler toe.

Onstwedder Boys-Tiendeveen 3-1
Scoreverloop: 15. Anne Wilzing 1-0, 57. Visser 2-0, 61. Anne Wilzing 3-0, 90. Bakker 3-1.
Toeschouwers: 100.

Onstwedder Boys: Koudstaal; Wagenaar (46. Sem Nieuwenhuis), Nanne Huiges, Bijl en Gerbrand Spaans; Tipker, De Wijk (77. Bruggers) en Bruining; Visser; Anne Wilzing (71. Aartsma) en Gerko Scheper.

Germania Leer blijft moeiteloos in spoor koploper TV Bunde

Het werd weliswaar geen broertjes Goguadze-show, maar de 3-0 uitoverwinning die Germania Leer gisteravond op TuRa 07 Westrhauderfehn boekte was een heel belangrijke. De winstpartij was nog verdiend ook, hoewel de thuisploeg bij vlagen prima spel liet zien. Duidelijk was dat de titelkandidaat uit Leer in een prachtige derby in het Ostfriese de betere van de twee was en door de winst in het spoor van de koploper in de Bezirksliga 1 in Ostfriesland, TV Bunde blijft. 

De koploper won even verderop in Weener een andere derby met 6-1. Hekkensluiter TuS Weener werd volledig van de mat geveegd. Dat gold niet voor TuRa 07 Westrhauderfehn tegen Germania Leer, de ploeg die dit seizoen vooral opvalt door de dadendrang van drie Nederlanders: de broertjes Goguadze. In Nederland zijn ze nog niet heel bekend, maar in Duitsland een zeer gevreesd trio. Vooral Nikky Goguadze die keurig ‘1 op 1 loopt’ met zestien treffers uit net zo veel wedstrijden. Broer George scoorde negen keer en is samen met Nikky dus levensgevaarlijk. David speelt in de achterhoede en staat daar prima zijn mannetje. Ook tegen TuRa 07 Westrhauderfehn. Eigenlijk werd die ploeg slechts zelden gevaarlijk. Hierbij moet gezegd dat de thuisploeg ook heel snel achter de feiten aanliep. Al binnen twee minuten scoorde Nick Kaßmann voor de bezoekers: een hard schot van afstand. Eigenlijk uit het niets. De uitbundige meezingende supporters van Germania Leer werden gek en vierden alvast een klein feestje op de gezellige tribune. ‘Auswärtssieg’, zongen ze en masse. Die kwam er. Zoveel was een klein kwartier later wel duidelijk toen George Goguadze voor de 0-2 zorgde. Broertje Nikky zorgde voor de assist nadat een lange bal van Eicke Begemann hem bereikte. 

Daarna was het echter de thuisploeg die het initiatief nam. Germania Leer had alle moeite met de nummer vijf van de ranglijst en degradant uit de Landesliga al werden de roodhemden nooit echt heel gevaarlijk. Druk was er zeker, maar volgens George Goguadze een beetje onnodig. “We waren de focus een beetje kwijt. We stonden te ver uit elkaar. Maar uiteindelijk wonnen we vrij gemakkelijk. Het had ook wel 0-6 kunnen zijn.” Hij had een punt, maar tot bijzonder veel uitgespeelde kansen kwam zijn ploeg ook niet. Bij rust stond het 0-2 en dat was eigenlijk conform de verhoudingen.

In de tweede helft bleef Germania Leer de betere ploeg en gooide Tura 07 Westrhauderfehn alles op invaller Soeren Sorge, de spits die in het verleden veelvuldig op hoog niveau scoorde. Tegen Germania Leer had hij zijn dag niet. Hij had te maken met een sterke David Goguadze en de andere Leeraner verdedigers gaven ook geen krimp. Ole Eucken, clubtopscorer van de formatie uit Westrhauderfehn, kon vanaf het middenveld ook al weinig druk uitoefenen en bereikte mondjesmaat ‘de zestien’. Dat gebied bereikte Nikky Goduadze wél. Hij werd daarin door Tobias Fischer gevloerd en mocht zelf vanaf de stip aanleggen. TuRa-goalie Hendrik Gossmann keerde de inzet echter. Voor de strafschop van de topscorer van Germania Leer had Lukas Siemers al gescoord en de eindstand op 0-3 bepaald.

TuRa 07 Westrhauderfehn-Germania Leer 0-3

Scoreverloop: 2. Kaßmann 0-1, 15. George Goguadze 0-2, 62. Siemers 0-3.
Scheidsrechter: Leerhoff.
Toeschouwers: 350.

TuRa 07 Westrhauderfehn: Gossmann; Lünemann, Fischer, Lenard Buscher en Weßling; Mathis Buscher (71. Malchus), Lüpkes (46. Sorge), Ole Eucken en Hinz; Malte Eucken (71. Meyer) en Colak.

Germania Leer: Bergmann; Schrock-Opitz, Santjer, David Goguadze en Begemann; Koets, Kaßmann (87. Saracoglu) en Jauken; George Goguadze (90. Bahar Cilma Cali), Siemers en Nikky Goguadze (78. Bruns).

Elf goals in bekertreffen tussen Annen en VKW

Al vrij snel was duidelijk dat de teller niet bij een paar doelpunten zou ophouden tijdens het duel Annen-VKW, een bekerwedstrijd in de eerste knock-outronde in de Noordelijke districtsbeker. Na een kwartier spelen stond het afgelopen donderdagavond al 2-0 voor de bezoekers en na een helft voetballen leidden de Westerborkers met 4-1. Een uurtje later kon er een eindstand van 4-7 worden genoteerd.

Een korfbaluitslag dus op het kunstgras in Annen. VKW bekerde door dit resultaat verder en daar hadden ze in Annen eigenlijk wel rekening mee gehouden. “Ze spelen twee klassen hoger en dat kon je ook wel zien”, zei secretaris Ina Mulder van de thuisploeg. Ze zag dat Annen tot aan de thee voetballend weliswaar aardig spel liet zien en dat de gasten beduidend beter waren. “Dat hadden we ook zeker verwacht, maar we waren dan ook niet compleet en het duel tegen Gieten van komende zondag is voor ons veel belangrijker.” Een derby inderdaad waaraan beide zoons van Mulder dolgraag willen meedoen. Jaap Jan is de jongste van de twee en speelde gisteravond vanaf de eerste minuut mee. De acht jaar oudere Egbert was niet inzetbaar en hoopt spoedig weer aan te sluiten. Of dat zondag al het geval is, is nog afwachten.

De jongste Mulder kon niet voorkomen dat de Börkers al vrij rap leidden. Een kwartiertje hadden ze nodig om er twee in te prikken. Een eigen goal van Annen-speler Thomas van Hoorn en een van de man die in ruim een decennium VKW 1 bijna tweehonderd keer in competitieverband scoorde, Anjo Willems scoorde ook. Echt heel veel kansen kreeg VKW niet eens, maar de Anner verdediging maakte een aantal kapitale fouten waardoor de bezoekers eenvoudig konden profiteren. Het balbezit was ok voor de Westerborkers en ze konden het spel dicteren al begon Annen heel aardig aan de wedstrijd. Voor de gasten was het na de 0-2 echter vrij eenvoudig er nóg twee te maken: Frits Nijstad in de 39ste minuut en twee minuten later Jonas Nijland, een van de beste mensen aan de kant van VKW. Vlak voor rust deed Roald Lammerts namens de gastheren iets terug nadat VKW-goalie Martijn Mulder de bal pardoes losliet daar waar hij een inzet van Annen met gemak had kunnen keren.

Na rust scoorde Lammerts die normaliter in Annen 2 speelt nogmaals. Hij moest eerst wél toezien hoe Anjo Willems daarvoor twee keer scoorde en VKW op een 6-1 voorsprong zette. VKW schroefde het tempo flink op om genoeg afstand te nemen en deed het daarna beduidend kalm aan. De goal van Lammerts mocht, de goal die de jonge Pim Veltink tien minuten later maakte ook, maar de 4-6 door Sven Boersma ruim een kwartier voor het einde van de wedstrijd was een beetje te veel van het goede. Annen-doelman Hans de Wals zweepte zijn ploeg op en riep woorden als ‘kom op jongens, doorgaan’ en ‘alles geven’. Ze deden het en onder aanvoering van Lammerts die de 5-6 ook nog had kunnen maken werd het ineens nog een heel klein beetje spannend. Anjo Willems had er in de slotminuut genoeg van en maakte zijn vierde van de dag en zorgde ervoor dat VKW de volgende bekerronde bereikte.

Annen-VKW 4-7

Scoreverloop: 9. Anjo Willems 0-1, 15. Van Hoorn 0-2 (e.d.), 39. Nijstad 0-3, 41. Nijland 0-4, 44. Lammerts 1-4, 48. Anjo Willems 1-5, 52. Anjo Willems 1-6, 58. Lammerts 2-6, 68.Veltink 3-6, 73. Boersma 4-6, 90. Anjo Willems 4-7.

Scheidsrechter: Boerema.

Toeschouwers: 80.

Annen: De Wals; Danny Weiss, Tiersma, Van Hoorn en Roy Mulder; Veltink, Jaap Jan Mulder en

Bryan Weiss (66. Tilman); Boersma, Ploeg (46. Kranenborg) en Lammerts.

VKW: Martijn Mulder; Van Zwieteren, Veen (56. Uineken), De Jong en Erwin Willems; Baardink, Nijland (46. Giesselbach) en Oosterhof (56. Gerding); Hutter, Anjo Willems en Nijstad.

RWF uit Frieschepalen heeft de boel goed voor elkaar: petje af!

Prima voor elkaar bij RWF in Frieschepalen. Voor de wedstrijd had ik al even contact met de club gezocht. Een man van de club, Berend geheten, wist dat ik zou komen en zo gezegd zo gedaan. Omdat ik er pas om tien voor acht was en de wedstrijd om acht uur begon, besloot ik de kantine en/of bestuurskamer niet in te gaan voor de kop koffie die me is beloofd. Derhalve in de rust maar even kijken en er stond al een man bij de entree van het keurig nette gebouw waar bestuurskamer, kantine en kleedkamers in is gevestigd, te wachten. Echt heel netjes allemaal en knus ook. 

Waar de bestuurskamer is. De man zei 'hier' en hij liep mee. Gewoon keurig in het Nederlands en niet 'gewoon' Fries spreken. Hij hoorde mijn Gronings accent wellicht en paste zich meteen aan, omdat ik Nederlands sprak. Ik stelde me voor en de man vroeg meteen of ik koffie wilde. Ik wilde dat wel en ik vroeg om een wedstrijdformulier. Hij gaf me onderstaande: een geprint formulier met de selectie met rugnummer en wisselspelers van Zwaagwesteinde en een geschreven versie van de opstelling en wisselspelers met ook de rugnummers van RWF.

Vind ik goed geregeld allemaal. De man, De Jong is zijn naam, vertelde me dat ie voorzitter van de club is geweest en dat hij nu nog veel doet. Hij gaf nadrukkelijk aan niet de baas te zijn, maar wel een aanspreekpunt binnen de vereniging is. Hij zei ook dat er altijd mensen ontvangen moeten worden en dat ze van koffie moeten worden voorzien en als ze vragen hebben dat hij die dan zo goed mogelijk beantwoordt. Dat deed de beste man dus.

RWF is weer een voorbeeld van hoe het bij een voetbalvereniging hoort te zijn: opstellingen, koffie voor de pers, een man die pers ontvangt, een goed gevulde kantine, geen gezeik langs de lijn, respect voor elkaar, genoeg parkeerplaatsen en een keurig net sportpark met dito clubgebouw. Petje af!

Zwaagwesteinde maatje te groot voor RWF

Het verschil tussen de zaterdag derde en vierde klasse is maar één klasse en meestal is dat verschil ook wel te zien als twee ploegen uit beide klassen in een rechtstreeks duel tegenover elkaar staan. Gisteravond was dat ook het geval in Frieschepalen waar RWF en Zwaagwesteinde elkaar troffen. Op zich was de thuisploeg niet slecht, voetbalde het ook heel aardig, maar was de stootkracht niet goed genoeg om een goed figuur tegen de bezoekers uit Zwaagwesteinde te slaan; na anderhalf uur voetballen werd een 0-3 eindstand bereikt.

Het was een wedstrijd zonder bijster veel kansen. De eerste plaagstoot was echter van de thuisploeg, maar daar bleef het ook wel bij of de inzet van Willem Boelens op slag van rust moet nog worden genoemd. Veel dichter bij het doel van Gerrit Daleman kwamen de gastheren niet. Zwaagwesteinde was de betere ploeg en belette de thuisploeg van het krijgen van kansen. Daarvoor waren de gasten fysiek veel te sterk en kon RWF derhalve nooit onder de druk uit voetballen. Ze probeerden het wel en dat op heel gegroepeerde wijze. Dicht bij de goal staan en af en toe proberen eruit te komen. Het lukte mondjesmaat en omdat Zwaagwesteinde dat goed zag deed de ploeg het eigenlijk heel kalm aan. Voorzichtig zelfs met een trage opbouw om vervolgens de voorwaartsen te bereiken.

Na acht minuten spelen viel de eerste treffer van De Readtsjes te noteren: Wymer de Vries was de maker. Hij profiteerde van een fout in de opbouw bij de thuisploeg. Daarna wachtten de bezoekers op foutjes en af en toe werd er een schot op doel gelost. Pas vijf minuten voor rust viel de 0-2: een hard schot van afstand van Marco van Leijen verdween achter RWF-goalie Jacob-Jan Weening. Daarmee leek de wedstrijd ook wel beslist, want de stootkracht bij RWF was te matig. Het fysieke dat Zwaagwesteinde had, ontbrak er in grote lijnen bij de gastheren aan al was Cornelis Veenema een uitstekende bewaker van Jan Eisma die niet echt gevaarlijk kon worden aan de linkerkant. 

In de tweede helft waren er ook maar weinig kansen te noteren. Een van de weinige doelpogingen werd tot doelpunt gepromoveerd: een bekeken inzet van dichtbij van Lieuwe de Roos bleek onhoudbaar voor Weening. Daarna was het eigenlijk louter nog Zwaagwesteinde dat de bal had. RWF zat er doorheen, wisselde nog eens en was eigenlijk wel blij dat het bij 0-3 bleef. Einde bekeravontuur voor RWF dat zal moeten proberen zich in de vierde klasse moet zien te handhaven. Qua voetbal is dat zeker mogelijk en ook als naar de inzet wordt gekeken. Zwaagwesteinde liet bij vlagen uitstekend spel zien en is niet voor niets een titelkandidaat in de derde klasse en gaat in de koker voor de bekerloting voor de volgende ronde.

RWF-Zwaagwesteinde 0-3

Scoreverloop: 8. De Vries 0-1, 40. Van Leijen 0-2, 62. De Roos 0-3.
Scheidsrechter: Pool.
Toeschouwers: 75.

RWF: Weening; Cornelis Veenema, Boelens, Baron en Haarsma; Postma, Bosma, Xander Wagenaar en Jelmer Donker (46. Roersma, 71. Erwin Donker); Spinder en Jacob Veenema (19. Van Veen).

Zwaagwesteinde: Daleman; Heidstra, Van der Wal (74. Venema), Van Leijen en Kloosterman (74. Louwrens Wagenaar); Feenstra, Stienstra, De Roos en Vellinga; De Vries en Eisma.

Patrick Faber, kind van Nieuw-Buinen, stopt met voetballen

Alfred Tent, Joost Quispel, Bert Zimmerman en …… Patrick Faber. Wie?, zult u dan zeggen. Patrick Faber inderdaad. Een ras-Bunermonder die in weer en wind naar de training ging. Hij wilde dolgraag in het eerste elftal komen te spelen en het lukte hem. Hij schopte het tot een paar invalbeurten en was als zeventienjarige een behoorlijk talent, maar werd nooit basisspeler. Toch zat hij erbij. Na jarenlang te hebben gevoetbald is er voor Patrick Faber een moment gekomen om te stoppen met voetballen.

Patrick Faber dus, kind van de mooie voetbalclub vv Nieuw-Buinen. In 1998 was hij zeventien, deze Patrick Faber. Hij speelde in de A's met bekende namen van weleer: Albert Nijhof, Davy Komdeur,  Harrie Tulp, Martijn Wiffers en noem ze allemaal maar op. Patrick Faber bleef zichzelf, knokte altijd en voor elke meter. Een sieraad voor elke club. En wat zit hij ermee dat zijn club nu onderaan staat in de zondag eerste klasse F.

Hij leerde veel van al die grote spelers van toen: Loewi Piebes zat ook in het sterrenteam van eind jaren negentig toen Nieuw-Buinen steeds beter werd en in 2002 zelfs de hoofdklasse bereikte. Patrick Faber leerde veel van hem, maar van veel meer spelers: Henry Meijerman en onder meer René Alberts. Hij speelde na 1998 in een lager team zoals hij eigenlijk jarenlang deed. Druk met werk, net niet goed genoeg voor het eerste door het beleid van de vv, namelijk spelers van buiten halen. Dat deed de club jarenlang: dertig jaar is niets. Het was een keuze en de club en het publiek hebben er jarenlang lekkere vruchten van geplukt, maar anno 2018 staat de club niet meer zo stabiel als toen. Toen niets loos, want dikke driepunters tegen topploegen als Hoogeveen, MSC en onder meer Sneek. Verre reizen gemaakt en veel meegemaakt. "Ik heb echt veel van die jongens geleerd. Mooie tijd was het. Echt heel mooi", aldus de nu 38-jarige.

Faber maakte in de periode dat hij bij de selectie van Nieuw-Buinen zat goede tegenstanders mee: Wessel Woortman van Musselkanaal bijvoorbeeld en ook speelde hij tegen een ander fenomeen, Ronnie Berkenbosch van FC Wolvega. Faber kon voetballen en wilde dus op het middenveld, maar de toenmalige trainer van Nieuw-Buinen, Jan Kloetstra, gaf hem amper vijf minuten speeltijd soms. Faber: "Ik wilde op het middenveld. Na vijf keer op zondagochtend halve wedstrijden in het tweede en lang op de bank zei Kloetstra 'vijf minuten voor tijd Faber erin'. Ik bleef gewoon zitten. Een jaar erna naar SJS. Toen in het derde van Nieuw-Buinen. Van mijn 22ste tot mijn 24ste ging ik naar Duitsland. Voetballen bij Erika-Altenberge in de 1. Kreisliga. Dat was ook een mooie tijd. Ik ben toen overigens kapotgetrapt door die Duitsers. Als je er een door de benen speelde dan moest je dat ontgelden. Een zware, maar mooie tijd. Ik trainde vier keer per week.”

Patrick Faber bleef altijd voetballen en verkaste na Duitsland weer naar Nieuw-Buinen om er in het derde te gaan spelen. Vervolgens ging hij TEVV en Meeden en bleef altijd Patrick Faber. “Ja, daar kan ik niks aan doen. Ben altijd zoals ik ben. Tegen Jan Kloetstra zei ik gewoon dat ik niet wilde spelen en bleef gewoon zitten toen hij me vlak voor tijd wilde inzetten. Dat doen er niet veel.” Het is Faber ten voeten uit, een man die het niet heel gemakkelijk heeft gehad; zijn dochtertje is met een zeldzaam groeisyndroom geboren en dat heeft hem behoorlijk geraakt. “Ik ben toen gaan schrijven. Dat lucht enorm op. Ik doe dat graag. Onder meer voor de dorpskrant in Nieuw-Buinen.”

Voetballen doet Patrick Faber niet meer. Vorige week stopte hij ermee. De reden? Te vaak geblesseerd en te druk met werk. Faber werkt in de zorg en speelde zijn wedstrijdjes nog af en toe in Nieuw-Buinen 3, maar kon het niet meer combineren. “Zal wel in de genen zitten; mijn vader kreeg op 27-jarige leeftijd al een zware blessure.” Er is nu tijd genoeg om voetballen te kijken, maar bij Nieuw-Buinen 1 zal men Patrick Faber niet gauw zien. “Ik ken er niemand van en speel liever met eigen jongens in de derde klasse.” En daarmee is meteen weer een karaktereigenschap van hem genoemd: gewoon zeggen wat hij denkt. Daar weet trainer Jan Kloetstra alles van.