VfL Rütenbrock heeft een afmaker in huis, SV Langen niet

SV Langen was gisteravond te gast in Rütenbrock. Ze kwamen langs om een oefenpotje tegen de plaatselijke VfL te spelen. Eens even kijken hoe het nu zou gaan zonder het fenomeen Martin Raming-Freesen, de man die al jaren ‘1 op 1’ loopt als naar het aantal gemaakte doelpunten en gespeelde wedstrijden wordt gekeken. De spits speelde in de jeugd al bij SV Meppen en kreeg de kans er weer te gaan spelen. Niet in het profteam, maar in het tweede. Of zal Raming-Feesen stiekem op een invalbeurt tegen Waldhof Mannheim of Kaiserslautern hopen? Wie weet. De Nederlander Niels Grevink deed het ook en sloot bij de selectie aan. Hoe dan ook geen kwartet Raming-Freesen meer dit seizoen. Wél een trio: Markus, Gerd en Stefan. Laatstgenoemde was er gisteravond niet bij in het duel met de grensdorpbewoners die met 1-0 wonnen. De helft van de Raming-Freesens lijkt dus niet voldoende en dus moet de ploeg hopen dat Stefan weer gaat spelen.

In de rust zei Michael Cordes, invaller bij de formatie uit Niederlangen, dat zijn club het niet geweldig deed. Hij doelde op de verkregen kansen die nihil waren. En zo waren er nog wel wat dingetjes die beter zouden kunnen. Tóch had de ploeg niet zo gek veel te vrezen: verdedigend stond het goed en kwam er niemand door. Ook Marek Heyne niet, de man die het duel later besliste. “We gingen na rust meer druk zetten. Dat was ons plan en zo kregen we hen eronder”, sprak de man die ook al bij SV Meppen speelde, zowel in de jeugd als in het tweede. Nu is hij dichter bij huis en speelt hij voor eigen volk. Heerlijk voor hem. Heel veel volk was er niet en wat er was stond nabij het koffie- annex bierhok. De tribune is verbouwd, maar ziet er nog niet geheel veilig uit en dus zat er maar niemand op. Dat komt wel weer net als de vorm van SV Langen die nog niet goed is. Vooral voorin is het nog niet geweldig. Ze zijn gewend aan de killer Martin Raming-Freesen en moeten het nu anders doen. Het middenveld is sterk met veel creativiteit en ervaring, maar een echte puntspeler is er niet. Oliver Holthaus zou het kunnen of de sterke Christian Lehmann of eventueel Michael Cordes of good-old Gerd Raming-Freesen. Voor de rust was het echt zoeken en dus volgden er maar schoten van afstand of iedereen deed maar wat in de voorhoede.

Omdat Vfl Rütenrock heel aardig verdedigde, konden ze dit nog wel aan en bleef het lang 0-0. Halverwege de tweede helft was het dan Marek Heyne die knap vrijliep en de thuisploeg op voorsprong schoot. De ervaren Hennes Altmann kwam de frontlinie versterken en deed dat goed. Ook hij kreeg nog een kans om te scoren. De man die veelal bij het tweede is betrokken en er ook trainer is kan een bal vasthouden en is creatief en omdat er meer druk naar voren was kon SV Langen niet veel meer uitrichten al kregen de geelhemden nog een beste kans die om zeep werd geholpen. De 1-1 zou overigens verdiend zijn geweest.

VfL Rütenbrock-SV Langen 1-0
Scoreverloop: 65. Heyne 1-0.
Scheidsrechter: Kollmer (Rütenbrock)
Toeschouwers: 50.

ASC Grün-Weiß 49 Wielen prima bezig: ook winst op tweede van ‘Union’ uit Lohne

Bezirksligist ASC Grün-Weiß 49 Wielen doet het tot nu toe prima in de voorbereiding. Drie potjes gespeeld, geen enkele nederlaag en bij vlagen heel aardig spel. Of de ploeg er klaar voor is? Dat is nog niet echt te zeggen, omdat de ploegen waartegen is gespeeld op papier niet beter zijn. En dus moeten de mannen van de 31-jarige trainer André Dieker het vanavond maar eens laten zien tegen Landesligist Union Lohne: een uitstekende graadmeter, want een laagvlieger in die klasse en de formatie uit Wielen is een middenmoter in de Bezirksliga gebleken. Het verschil in niveau is één en wie weet. Afgelopen zondag speelden de groenhemden op het eigen knusse sportpark tegen het tweede van Union Lohne dat een klasse lager speelt. Het werd 2-0.

Daar valt helemaal niets op af te dingen. Er was namelijk maar één ploeg die kansen kreeg en dat was ASC Grün-Weiß 49 Wielen. Van begin af aan was wel te zien dat ze gemakkelijker voetbalden en dus besloten de bezoekers zich te gaan wapenen: overal tussen gaan zitten, ballen veroveren, voor de voeten lopen, compact te spelen en goed te verdedigen. Het lukte allemaal heel aardig. Dat ze af en toe een speldenprikje uitdeelden die niets opleverde was hen om het even, als de bal maar niet in de achterste linie terechtkwam. Robin Ekelhof fungeerde als stofzuiger die echt overal tussenzat en de ballen als het ware ‘opzoog’. Toch kon Manuel Jakobs, eigenlijk de stofzuiger van de thuisclub, de 1-0 maken. Verdiend en na negentien minuten spelen was de ban dus gebroken. Zijn aanvallende teamgenoten kwamen er nog niet echt aan te pas en dus moest een middenvelder het doen. Na rust ging dat stukken beter, hoe hard Ekelhof ook werkte. Hij liep ook nog tegen een gele kaart aan. De spelers van ASC Grün-Weiß 49 Wielen vonden zijn actie te gek voor woorden en later haalde de trainer van de bezoekers hem er ook maar uit.

Tot overmaat van ramp voor het tweede van Union Lohne scoorde Marvin Zwafink ook nog eens de 2-0. Tien minuten stonden er nog op de klok, maar het had ook al 3-0 kunnen zijn, want er werd een goal van de thuisclub afgekeurd. Daarna was het een kwestie van de wedstrijd uitspelen. Dat deed ASC Grün-Weiß 49 Wielen uitstekend. Ze kwamen nooit in de problemen en lieten zien weer goed te kunnen voetballen. De selectie is breed en tot nu toe is een spelerswissel vrij eenvoudig op te lossen en als het moet kan de ploeg ook verschillende systemen spelen: of met opkomende backs gedoseerd aanvallend spelen of opbouwend via de as de buitenspelers en uiteindelijk de diepste spits, Marvin Zwafink, te bereiken. Het moet voor hem heerlijk voetballen zijn met beweeglijke, creatieve middenvelders achter zich en als je dan af en toe ook nog een puntgave voorzet op maat krijgt van invaller Julius Kampherbeek krijgt dan is dat heerlijk.

ASC Grün-Weiß 49 Wielen-Union Lohne 2 2-0
Scoreverloop: 19. Jakobs 1-0, 80. Zwafink 2-0.
Scheidsrechter: Karakus (Nordhorn)
Toeschouwers: 100.
 

 

VfL Emslage zorgt voor stuntje tegen ervaren Landesligist

Heel veel mensen waren er gisteravond geen getuige van, maar net genoeg om te laten merken dat VfL Emslage wel degelijk een plekje op de voetbalkaart waard is. 1-1 tegen Blau-Weiß Papenburg is namelijk een prima resultaat en de inwoners van het kleine dorpje Groß-Fullen waren er dan ook maar wat blij mee, al was het maar een oefenwedstrijd. Maar eigenlijk zouden de inwoners van Rühle, Klein Fullen en Versen dat ook moeten zijn. Immers, VfL Emslage ontstond in 1971 door een fusie van vier clubs uit deze plaatsen.

Het doel was een representatieve club te doen ontstaan. En die kwam er. Jarenlang speelde de club in de Kreisliga, maar inmiddels is de weg omhoog ingeslagen en probeert het vlaggenschip het in de Bezirksliga. In het coronaseizoen speelde de club er acht wedstrijden en ging het nog niet al te best: voorlaatste en mogelijk degradatie, maar daar komt niemand meer achter. Dit seizoen geldt: erin blijven en hoe maakt niet uit.

Wie de performance tegen Blau-Weiß Papenburg zag kan niet aan de indruk zijn ontkomen dat het verschil tussen een Landesligist en een club in de Bezirksliga enorm is. Tot aan de spreekwoordelijke thee had het al 0-4 of 0-4 kunnen staan, maar de bezoekers waren te slordig in de eindpass en te gehaast. Dat ze baalden zegt wel iets over het feit dat ze niet zomaar iets deden en dit een veredelde training was. Een feit is ook dat tot aan de rust gewoon niet gescoord werd en daarmee deden de Papenburgers zichzelf veel te kort. VfL Emslage was er heel blij mee en nam ook alle tijd als er een doeltrap of vrije trap moest worden genomen. Gelijk hadden ze, want niet verliezen zou een stuntje zijn en winnen een stunt.

Maar alles leek erop dat de gasten het in het tweede bedrijf wel even recht zouden trekken. De voorsprong volgde ook gauw. Een fijne steekpass op Malte Fokken was genoeg om de ervaren Emslage-goalie Tim Beerling te passeren. Beerling zou geen stem meer over moeten hebben na alles wat hij tijdens het duel zei en riep. Hij zette alles goed neer en coachte de verdediging. Toen linkervleugelverdediger Patrick Grote zijn man bijna had riep Beerling dat hij niet zou moeten vallen en dat deed hij dan ook niet en Grote redde zich. Zo deden dat meer in de achterste linie: heel dicht op de man, knijpen, goed het lichaam gebruiken en vooral proberen zolang mogelijk stand te houden.

Dat deed ook mandekker Phillip Hermes die foutloos speelde en de spitsen van de Landesligist nauwelijks kansen bood. Hij scoorde uit een corner ook nog de 1-1 en was dus erg belangrijk voor de ploeg. De 31-jarige verdediger won daarna elk duel en groeide en groeide en het team van Blau-Weiß Papenburg dat na rust een stuk minder goed was dan tot aan de rust had er alle moeite mee. VfL Emslage had later zelfs de 2-1 kunnen maken, maar dat konden de Papenburgers ook. Ze deden het niet, maar deden zichzelf wel te kort. Maar daarmee wordt de fusieclub eigenlijk weer te kort gedaan, want als je heel goed verdedigt, alles geeft en je streed alsof je de finale van het EK speelde dan verdien je een gelijkspel. Hulde voor VfL Emslage dus.

VfL Emslage – Blau-Weiß Papenburg 1-1
Scoreverloop: 55. Fokken 1-0, 59. Hermes 1-1.
Scheidsrechter: Buhs (Vfl Emslage).
Toeschouwers: 40
 

SC Spelle-Venhaus heeft de motor nog niet warm

Het is niet van alleen vandaag of gisteren, maar Oberligist SC Spelle-Venhaus heeft wel vaker even tijd nodig om de boel op orde te krijgen alvorens toe te kunnen slaan. Twee seizoenen geleden bijvoorbeeld. Een matige start en later gewoon meedraaien bij de betere ploegen. Vorig seizoen ging het meteen wel goed en voor de ‘coronapauze’ koploper en wat als het seizoen af zou zijn gemaakt? Regionalliga in Spelle? We komen er nooit meer achter. Wil de ploeg dit seizoen wederom aanspraak op het hoogste Duitse amateurniveau maken dan moet er uit een heel ander vaatje worden getapt dan gistermiddag tegen Landesligist SV Holthausen/Biene werd gedaan: 4-1.

Na afloop leek niemand van de bezoekers uit het zuiden van het Emsland ermee te zitten. 4-1 verliezen mocht kennelijk, niemand ergerde zich en het was wel goed. Voor een leek onbegrijpelijk, maar dit team heeft dusdanig veel kwaliteit dat als de diesel over een week of wat warm is dat menig Oberligist zich er straks op stukbijt. Tegen SV Holthausen/Biene, dat zeker geen ploeg met pannenkoekbakkers is, mag je ook nog wel verliezen, want dit team draait juist erg lekker. Het team dat ook wel ‘het TuS Lingen anno nu’ wordt genoemd stond al vaker op de drempel van de Oberliga en kan ondanks de 4-1 overwinning ook nog wel beter spel gebruiken. Het was te pover met veel balverlies en slordigheden. Natuurlijk mag het, maar over een goede maand is dit uit den boze. Ja, als je dan met 4-1 wint en je doet dat steeds dan is het goed, maar zover zal het niet komen. Beide ploegen hadden ook excuses, want ze misten nogal wat. Vooral SC Spelle-Venhaus dat haar grote, sterke spits, Sascha Wald, niet zag meedoen. Hij is altijd goed voor een goal, maar zo waren er meer niet bij. Opvallend is wel dat de Oberligist wel erg van Wald afhankelijk is. De ploeg speelt vaak met hem als diepe spits en vijf middenvelders. Nu konden ze de bal niet kwijt en was het steeds SV Holthausen/Biene dat de klok sloeg en ertussen zat. Achterin stond het bij de gasten ook niet safe en dus stond het bij rust 3-0, mede door twee strafschoppen. David Elfert schoot er twee van in en Dennis Tengen scoorde vlak voor de thee. Na ruim een half uur scoorde Patrick Siemer uit buitenspelpositie de 1-1.

SC Spelle-Venhaus zat er in de rust ook al niet mee. De ploeg voerde gewoon uit wat trainer Hanjo Vocks had uitgelegd: voor de rust behoudend spelen en af en toe eruit proberen te komen en na rust gedoseerd aanvallen. Dat leek wel het strijdplan. Er kwamen ook wat betere spelers in: Steffen Wranik, Adrian Lenz en de man die ooit voor SV Listrup a la Gerd Müller dusdanig veel scoorde dat SC Spelle-Venhaus niet meer om hem heen kon. Er was ook veel meer gevaar en omdat SV Holthausen/Biene vooral achterin goed stond leverde het geen doelpunten op. Wél voor de bespelers van het sportpark aan de Biener Busch, een van de mooist gelegen sportparken in het Emsland. Tim Feldhaus schoot het kwartet treffers namens de ploeg uit Holthausen en Biene vol.

En daar moesten de bezoekers het mee doen. Ze bleven nonchalant als in ‘dit is toch maar een training’ en ‘onze tijd komt nog wel’. Eigenlijk mag dit ook worden vertaald als zelfvertrouwen. Al klinkt dat gek. Dat het beter moet dat weten de spelers zelf ook. De vraag is nu wat de overwinning van SV Holthausen/Biene waard is. Zeker wel iets, want achterin stond het heel aardig en op het middenveld werden heel wat duels gewonnen, maar flitsend was het nog niet.

SV Holthausen/Biene - SC Spelle-Venhaus 4-1

Scheidsrechter: Schoppe (Lingen).
Toeschouwers: 200.

Scoreverloop: 10. Patrick Elfert 1-0 (strafschop), 31. Siemer 1-1, 38. Patrick Elfert 2-1 (strafschop), 43. Tengen 3-1, 57. Feldhaus 4-1.

TuS Aschendorf krijgt veel te weinig in Papenburg

Afgelopen vrijdagavond stond er een heuse derby op het programma. In Papenburg was het Blau-Weiß Papenburg 2 tegen TuS Aschendorf. Een tweede tegen een eerste elftal, dat kan gewoon in Duitsland. Bovendien speelt het tweede van Blau-Weiß Papenburg hoger dan het eerste van TuS Aschendorf, namelijk Kreisliga tegen 1. Kreisklasse. Tus Aschendorf probeert terug te keren op dat niveau, maar heeft daar alle moeite mee en dus gaan ze het dit seizoen maar weer eens proberen. In de derby zag het er niet zo slecht uit, maar werd wél met 3-1 verloren. Totaal onnodig, maar het zij zo.

Op het B-veld, achter de grote tribune van Landesligist Blau-Weiß Papenburg, werd het duel afgewerkt. Op de Facebookpagina van de Papenburgers werd nog de hoop uitgesproken dat er ook maar een paar supporters zouden komen en dat is toch wel erg voorzichtig en enigszins angstig? Natuurlijk telt het eerste bij deze grote club, maar het tweede speelt ook op heel behoorlijk niveau en verdient wel iets meer aandacht natuurlijk. Aan de achterkant van de tribune zaten braadworstenbakkers en mannen die er bier verkochten. Het handjevol mensen dat aan het begin van de wedstrijd langs het veld stond te kijken werd bijna gesmeekt om wat te kopen, want anders zouden ze er niet doorkomen. Later bleek dat het een behoorlijke avond is geworden, want menig flesje bier werd verkocht en braadworsten ook al. Na afloop bleef het nog lang gezellig met zowel Papenburgers als Aschendorfers. Er kwamen immers steeds meer mensen, maar de teller stokte bij nog geen veertig.

Ze zagen toe hoe de gastheren in laag tempo in het begin het betere van het spel hadden. De gasten kwamen er later beter in en hadden van de trage achterhoede van Blau-Weiß Papenburg moeten profiteren. Ze deden het niet. De thuisploeg kreeg af en toe een kans en kwam ook aan de leiding door Robin Schomaker. Hij was de diepste spits, omdat Sören Sorge nog geblesseerd is. Af en toe een schot uit de tweede lijn van Maik Fuchs en een klein kansje, dat was het eigenlijk wel. TuS Aschendorf werd echter steeds gevaarlijker en zag dat na rust meer en meer tot uiting komen en kwam ook terecht op gelijke hoogte door Philip Hegemann. Daarna hanteerden de gasten een wel heel hoog tempo en ontstonden er aardig wat kansen. De 1-2 hing in de lucht, maar net op het moment dat die wel erg dichtbij kwam, sloeg de thuisploeg toe: eerst weer Schomaker en later oudgediende Jonathan Wittrock. TuS Aschendorf stond erbij en keek ernaar. De ploeg wilde te graag, zorgde daarvoor voor grote gaten en omdat de Papenburgers ervaring genoeg hebben stonden de poppetjes van die ploeg prima en was het een kwestie van positioneren, goed schakelen en te verbinden. Schomaker en Wittrock scoren altijd wel en dus was het een bekeken zaak.

Blau-Weiß Papenburg 2-Tus Aschendorf 3-1

Scoreverloop: 17. Schomaker 1-0, 52. Hegemann 1-1, 60. Schomaker 2-1, 73. Wittrock 3-1.
Scheidsrechter: Reckmann (Surwold)
Toeschouwers: 40.

 

 

Grün-Weiß Dersum neemt tijdens RHW Cup in slotfase afstand van taaie grensdorpers

Afgelopen avond vond dag drie van de RHW Cup plaats. Dat is een toernooi dat Rot-Weiß Heede al jaren organiseert. Vroeger nog met deelname van Nederlandse clubs uit het grensgebied van Oost-Groningen. Veelerveen en Westerwolde bijvoorbeeld deden al mee. Dit jaar niet, maar wel zestien teams uit de nabijheid van Heede at vlak over de grens bij Bourtange ligt.

Recht toe recht aan zeg maar. 'Bie Husmann noit linksoaf, mor rechtdeur'. Als je dan door Neurhede rijdt dan zie je dat er twee voormalige eetgelegenheden eigenlijk al jaren zijn gesloten. In Heede niet, daar is nog volop reuring met een bakker, eettenten genoeg, knusheid aan het water, de Heeder See en elk jaar in de zomer de RHW Cup in het knusse en vernieuwde Emsstadion aan de boorden van de Ems. Dit jaar was nieuw de entree van het complex. Niet aan de rivierkant, maar aan de andere kant.

Sinds jaar en dag vinden tijdens week 1 van het toernooi elke avond wedstrijden plaats. Op vrijdag niet en dan op woensdag en donderdag erna de tussenrondes met op zaterdag de grote finaleronde. Veelal doen er eerste teams aan mee, maar ook tweede elftallen en zelfs een derde. Vaak wordt dat bij ons afgedaan als 'dat zal wel niks zijn', maar de realiteit is in het Duitse heel anders. Dat soort teams mogen gewoon in de klassen met eerste teams uitkomen. Er zijn zelfs derde elftallen beter dan eerste en dat zegt dus wel wat. Op dit toernooi niet, want in deze grensstreek wordt - hoewel op aardig niveau wordt gespeeld - niet op hoofdklasseniveau en hoger gespeeld. Aan het toernooi doen teams tot en met de Kreisliga mee, te vergelijken met de eerste en tweede klasse in Nederland. En uiteraard teams eronder.

Op maandag was het openingsduel tussen het tweede van Rot-Weiß Heede en de reserves van SG Lehe/Neulehe. Elke dag wordt om 18.30 en 20.15 uur afgetrapt: eerst op veld 2 en daarna op het 'centercourt' van Rot-Weiß Heede. Een gezellige bedoening is het ook dit jaar weer met bier, veel bier en nog meer bier. Een kar met hendel doet er sinds mensenheugenis dienst en na een goede smeerbeurt is het karretje ook nu weer uit de voorraadkast gehaald. Het rinkelde en rinkelde en diegene die om koffie vraagt wordt voor 'gek' aangezien. Een enkele Nederlander doet het nog.

Natuurlijk werd er op dinsdag ook gespeeld en bracht ik zelf een bezoekje op dag 3. Ik koos voor het affiche Grün-Weiß Dersum tegen SG Walchum-Hasselbrock: een ploeg uit de 1. Kreisklasse tegen een uit de 2. Kreisklasse en een echte derby. Deze ploegen spelen graag tegen elkaar en dat was te zien. De 'thuisploeg' uit Dersum scoorde al binnen vijf minuten. Christoph Kuper was de maker. Daarna gaven de groenhemden de toon steeds aan met af en toe een speldenprik van de grensdorpers. Dat het bij rust geen 2-0 stond moge raar worden genoemd. Sterker: het werd nog 1-1. Vier minuten voor de pauze was het Phillip Cordes die doeltrof. 

Na de rust bleven de blauwhemden nog even gaan, maar was het toch vooral de groene formatie uit Dersum die de klok sloeg. Na driekwart wedstrijd ging het tempo bij de Dersumers wat omhoog en zat SG Walchum-Hasselbrock er wel een beetje door. Ze hadden ook alles gegeven om zo lang mogelijk bij te blijven. Dat was gelukt, maar de goal van Jonas Kässens telde, maar was zeker te voorkomen. Doelman Martin Schmidt liet los en daar begreep niemand wat van. De twee strafschoppen erna daarentegen wel weer. Jan Osteresch schopte de eerste binnen en Marvin Fiß miste even later. De 3-1 was gewoon verdiend te noemen al deden de 'bezoekers' het niet slecht. Het was puur het verschil in speelklasse. Grün-Weiß Dersum moet in staat worden geacht weer mee te doen voor de titel en dus is dat geen schande.

Vanavond gaan ze weer verder met het eerste en tweede van Raspo Lathen in actie. Het tweede speelt tegen SV Herbrum en het vlaggenschip tegen SV Neubörger, een behoorlijke ploeg en misschien wel DE kraker van de eerste week.

Grün-Weiß Dersum-SG Walchum-Hasselbrock 3-1

Scoreverloop: 5. Kuper 1-0, 41. Phillip Cordes 1-1, 68. Kässens 2-1, 81. Osteresch 3-1 (strafchop)
Toeschouwers: 150
Scheidsrechter: Högemann. 

ASC Grün-Weiß 49 Wielen legt stugge ‘Grenzländer’ er na rust pas op

Het was afgelopen avond een echte derby in het absolute grensgebied in die Grafschaft Bentheim. Laar tegen Wielen dat is niet niks en dus stond de parkeerplaats in het grensgehucht Laarwald dat onder Laar valt decor voor heel veel auto’s. Ze wilden wel eens zien hoe goed hun favoriete ploeg nu al is. Officieel begon het seizoen in Duitsland op 1 juli en dus het eerste oefenpotje van beide ploegen die zich echte grensverenigingen mogen noemen. SV Grenzland Laarwald nam het op eigen veld op tegen ASC Grün-Weiß 49 Wielen, clubs uit dorpjes met respectievelijk ruim tweeduizend en zeshonderd inwoners. Zeg maar Onstwedde tegen Bourtange qua inwonertal. De thuisploeg speelt in de Kreisliga Bentheim en de gasten een klasse hoger, namelijk in de Bezirksliga 3 Weser-Ems, een behoorlijk niveau dat met de top van de eerste klasse en onderkant van de hoofdklasse is te vergelijken. En dat ‘nietige’ clubje uit Wielen kende geen pardon met de thuisploeg: 0-4.

SV Grenzland Laarwald  kwam jaren geleden in de top van het niveau waarop haar tegenstander van de dag tegenwoordig speelt uit. Ploegen als Union Lohne, nu Landesliga (nóg een stap hoger dan de Bezirksliga) waren toen van een soortgelijk niveau en dus is het wel te verklaren dat een voetbalbolwerk in Laar is: aan de weg van Coevorden naar Emlichheim (Nederlanders zeggen net als inwoners van dat dorp ‘Emmelkamp’) en ze spreken er als het moet iets tussen plat-Drents en plat-Overijssels in. Aan die weg staan een paar huizen en dan volgt een letterlijk doodse stilte en ineens doemt een prachtig sportpark op. Afgelopen avond stond er een luchtkussen en heel even riekte het naar ‘feest hier’, maar het was of van de eigenaren van het huis naast het sportpark of het was door die mensen gehuurd. Hoe dan ook was het er gezellig. Er werd ook nog eens Nederlands gesproken. Een kind schold tegen een ander kind, maar meende er niets van ‘achterlijke gladiool’ ging het. En daarna werd er weer gelachen.

De wedstrijd was al even aan de gang, maar de bewoners hadden er geen oren naar. Ook geen voetballende kinderen op het sportpark, wél een man die erg lang werk had het ‘intekenformulier’ in te vullen. Naam, adres en telefoonnummer, zodat bij het geval van een coronauitbraak alarm zou kunnen worden geslagen. De man was klaar, legde zijn pen neer en bleef bij de cornervlag staan. Daar stonden ook mensen met charisma. Kennelijk betuursleden. Ze zeiden ‘moin’, vroegen geen entree en vonden het maar al te mooi dat er zoveel volk was. Een aantal Nederlanders ook. Kennelijk dachten ze dat hier veel Nederlanders spelen. Aan de namen te horen zou dat zeker kunnen: Van-Den-Bosch (niet door Napoleon bedacht), Doldersum, Wolbert, Platje, Broekman, Ter-Bane, Maatmann, Holthuis, Kampherbeek, Jakobs, Zwafink, Mardink, Klomp en Raafkes, het leek wel een veredeld Nederlands Elftal met reserves of Tukkers tiental met reserves. Het gerinkel van bierflesje langs de kant en op de tribune ‘verpestte’ het voor de Nederlanders, want ze wisten nu dat ze toch echt in Duitsland waren. In het mooie Grafschaft Bentheim, waar kasteelheren vroeger de lakens uitdeelden.'

Dat deden gisteravond de gasten uit Wielen. 0-4 liegt er niet om, maar er valt niets van te zeggen al moet gezegd dat de thuisploeg zich knap wapende: goed compact spel en wachten op de fout. Tot aan de thee kwam die af en toe, maar meer dan een speldenprik lieten de zwart-witte gastheren niet zien. De bezoekers waren voetballend wat beter, maar kregen maar weinig grote kansen en dus liep er een half elftal warm. Ze liepen niet alleen maar warm zoals we in Nederland zien, maar deden tal van oefeningen en zouden eigenlijk doodop moeten zijn als hun entree naderde. Niets was minder waar, want de heren die er na de thee in kwamen waren fitter dan fit en tikten de Laarwälder op beslissende momenten weg. Vier keer aanzetten en vier goals. Maar wat een power en fitheid aan beide kanten. Ja, ook aan de kant van de thuisploeg die dachten wel mee te kunnen, maar zichtbaar was het verschil tussen een Kreisligist en een Bezirksligist: groot als het er echt om gaat. ASC Grün-Weiss 49 Wielen was vorig jaar voor het eerst weer in de Bezirksliga actief en was er middenmoter en deed niet eens veel onder voor VfL Herzlake en Eintracht Nordhorn, twee grote Duitse amateurploegen van weleer. Ze begonnen in ieder geval goed aan de oefencampagne en hebben er heel veel zin in. Zoveel was wel duidelijk. Een prima team met een sterke achterhoede, een dynamisch middenveld en killers voorin, maar er is een ‘maar’: heel soms blijven er te veel mensen voorin hangen en dat moet je in de Bezirksliga niet doen. Dan ga je eraan. Maar dat haalt de staf er vast nog wel uit. Voorlopig de ‘p’ van prima voor ASC Grün-Weiß 49 Wielen. Marvin Zwafink tikte na dik een uur van dicht bij binnen, daarna Julius Kampherbeek en Manuel Jakobs en later nog een keer Kampherbeek.

SV Grenzland Laarwald- ASC Grün-Weiß 49 Wielen 0-4

Scoreverloop: 62. Zwafink 0-1, 74. Kampherbeek 0-2, 79. Jakobs 0-3, 84. Kampherbeek 0-4.
Toeschouwers: 150.
Scheidsrechter: Beerink (Uelsen)