Het was afgelopen avond een echte derby in het absolute grensgebied in die Grafschaft Bentheim. Laar tegen Wielen dat is niet niks en dus stond de parkeerplaats in het grensgehucht Laarwald dat onder Laar valt decor voor heel veel auto’s. Ze wilden wel eens zien hoe goed hun favoriete ploeg nu al is. Officieel begon het seizoen in Duitsland op 1 juli en dus het eerste oefenpotje van beide ploegen die zich echte grensverenigingen mogen noemen. SV Grenzland Laarwald nam het op eigen veld op tegen ASC Grün-Weiß 49 Wielen, clubs uit dorpjes met respectievelijk ruim tweeduizend en zeshonderd inwoners. Zeg maar Onstwedde tegen Bourtange qua inwonertal. De thuisploeg speelt in de Kreisliga Bentheim en de gasten een klasse hoger, namelijk in de Bezirksliga 3 Weser-Ems, een behoorlijk niveau dat met de top van de eerste klasse en onderkant van de hoofdklasse is te vergelijken. En dat ‘nietige’ clubje uit Wielen kende geen pardon met de thuisploeg: 0-4.
SV Grenzland Laarwald kwam jaren geleden in de top van het niveau waarop haar tegenstander van de dag tegenwoordig speelt uit. Ploegen als Union Lohne, nu Landesliga (nóg een stap hoger dan de Bezirksliga) waren toen van een soortgelijk niveau en dus is het wel te verklaren dat een voetbalbolwerk in Laar is: aan de weg van Coevorden naar Emlichheim (Nederlanders zeggen net als inwoners van dat dorp ‘Emmelkamp’) en ze spreken er als het moet iets tussen plat-Drents en plat-Overijssels in. Aan die weg staan een paar huizen en dan volgt een letterlijk doodse stilte en ineens doemt een prachtig sportpark op. Afgelopen avond stond er een luchtkussen en heel even riekte het naar ‘feest hier’, maar het was of van de eigenaren van het huis naast het sportpark of het was door die mensen gehuurd. Hoe dan ook was het er gezellig. Er werd ook nog eens Nederlands gesproken. Een kind schold tegen een ander kind, maar meende er niets van ‘achterlijke gladiool’ ging het. En daarna werd er weer gelachen.
De wedstrijd was al even aan de gang, maar de bewoners hadden er geen oren naar. Ook geen voetballende kinderen op het sportpark, wél een man die erg lang werk had het ‘intekenformulier’ in te vullen. Naam, adres en telefoonnummer, zodat bij het geval van een coronauitbraak alarm zou kunnen worden geslagen. De man was klaar, legde zijn pen neer en bleef bij de cornervlag staan. Daar stonden ook mensen met charisma. Kennelijk betuursleden. Ze zeiden ‘moin’, vroegen geen entree en vonden het maar al te mooi dat er zoveel volk was. Een aantal Nederlanders ook. Kennelijk dachten ze dat hier veel Nederlanders spelen. Aan de namen te horen zou dat zeker kunnen: Van-Den-Bosch (niet door Napoleon bedacht), Doldersum, Wolbert, Platje, Broekman, Ter-Bane, Maatmann, Holthuis, Kampherbeek, Jakobs, Zwafink, Mardink, Klomp en Raafkes, het leek wel een veredeld Nederlands Elftal met reserves of Tukkers tiental met reserves. Het gerinkel van bierflesje langs de kant en op de tribune ‘verpestte’ het voor de Nederlanders, want ze wisten nu dat ze toch echt in Duitsland waren. In het mooie Grafschaft Bentheim, waar kasteelheren vroeger de lakens uitdeelden.'
Dat deden gisteravond de gasten uit Wielen. 0-4 liegt er niet om, maar er valt niets van te zeggen al moet gezegd dat de thuisploeg zich knap wapende: goed compact spel en wachten op de fout. Tot aan de thee kwam die af en toe, maar meer dan een speldenprik lieten de zwart-witte gastheren niet zien. De bezoekers waren voetballend wat beter, maar kregen maar weinig grote kansen en dus liep er een half elftal warm. Ze liepen niet alleen maar warm zoals we in Nederland zien, maar deden tal van oefeningen en zouden eigenlijk doodop moeten zijn als hun entree naderde. Niets was minder waar, want de heren die er na de thee in kwamen waren fitter dan fit en tikten de Laarwälder op beslissende momenten weg. Vier keer aanzetten en vier goals. Maar wat een power en fitheid aan beide kanten. Ja, ook aan de kant van de thuisploeg die dachten wel mee te kunnen, maar zichtbaar was het verschil tussen een Kreisligist en een Bezirksligist: groot als het er echt om gaat. ASC Grün-Weiss 49 Wielen was vorig jaar voor het eerst weer in de Bezirksliga actief en was er middenmoter en deed niet eens veel onder voor VfL Herzlake en Eintracht Nordhorn, twee grote Duitse amateurploegen van weleer. Ze begonnen in ieder geval goed aan de oefencampagne en hebben er heel veel zin in. Zoveel was wel duidelijk. Een prima team met een sterke achterhoede, een dynamisch middenveld en killers voorin, maar er is een ‘maar’: heel soms blijven er te veel mensen voorin hangen en dat moet je in de Bezirksliga niet doen. Dan ga je eraan. Maar dat haalt de staf er vast nog wel uit. Voorlopig de ‘p’ van prima voor ASC Grün-Weiß 49 Wielen. Marvin Zwafink tikte na dik een uur van dicht bij binnen, daarna Julius Kampherbeek en Manuel Jakobs en later nog een keer Kampherbeek.
SV Grenzland Laarwald- ASC Grün-Weiß 49 Wielen 0-4
Toeschouwers: 150.
Scheidsrechter: Beerink (Uelsen)
