Eigenlijk was hij de verrassende winnaar van de Tour de
France, Geraint Thomas uit Wales. Met zijn 32 jaar een ‘oudje’ als het gaat om
de eerste Tourwinst van een wielrenner, maar wél een dertiger die de Tour
uiterst verdiend won. Tom Dumoulin werd tweede op nog geen twee minuten en reed
net als de Brit dus een sublieme Tour. Beide renners startten gisteravond
tijdens de Profronde van Surhuisterveen, na Daags na de Tour in Boxmeer het
tweede criterium in een cyclus van profcriteriums na de grootste wielerwedstrijd
ter wereld. Thomas won ook in het Friese door Dumoulin en Bauke Mollema te
verslaan.
Het publiek kon zich geen beter podium wensen: de winnaar van de Tour de France , de beste Nederlandse ronderenner en een ‘geadopteerde Fries’, zoals een van de ongeveer veertigduizend toeschouwers Bauke Mollema noemde. Met het meeste respect, want wat reed hij een prima koers en wat liet de man zien hem nooit te moeten afschrijven in de Tour de France die voor hem niet geheel vlekkeloos verliep. Mollema liet zich zien en dat deed hij dus ook in Surhuisterveen, waar de Profronde voor de 37ste keer op het programma stond. ‘Geen Weening dan maar Mollema’, zo oordeelden velen. Het zegt veel over het feit dat men de Groninger, want dat is hij nog steeds, waardeert. Hij blijft zo lekker gewoon en dat geldt ook voor de winnaar van de dag, Geraint Thomas. Na de wedstrijd had hij alle tijd het publiek te begroeten, met de mensen op de foto te gaan en handtekeningen uit te delen. Een emotionele man die met zijn Tourwinst wel erg blij was. Het was aan zijn ogen te zien. Dat gold ook toen hij het publiek een geweldige avond bezorgde. Niet alleen door te winnen, maar ook hoe hij na afloop deed. En de ene Welshman die er ook was, wapperde met zijn vlag. ‘There is only one Geraint Thomas’ moet hij hebben gedacht. En zo is het ook: een unieke man die ondanks de grote bekendheid die hij heeft gekregen nog zo onbevangen is. Heerlijk om te zien, zo vonden de aanwezigen. ‘Een gewone vent’, zo sprak een groot aantal mensen.
En dan Tom Dumoulin. Hij schrok na een kwart koers:
ploeggenoot Laurens ten Dam kwam in een bocht hard ten val en moest de strijd
staken. Dumoulin was ongerust, keek even en nadat er meer schrokken ging de
koers verder met een herstart die uiteindelijk een goed vervolg kreeg. Er gebeurde
van alles: demarrages, knokken om de leidersprijs en om maar weg te blijven uit
de greep van het peloton. Dat lukte uiteindelijk dus drie mannen en niet de
minste.
