Het is niet van alleen vandaag of gisteren, maar Oberligist SC Spelle-Venhaus heeft wel vaker even tijd nodig om de boel op orde te krijgen alvorens toe te kunnen slaan. Twee seizoenen geleden bijvoorbeeld. Een matige start en later gewoon meedraaien bij de betere ploegen. Vorig seizoen ging het meteen wel goed en voor de ‘coronapauze’ koploper en wat als het seizoen af zou zijn gemaakt? Regionalliga in Spelle? We komen er nooit meer achter. Wil de ploeg dit seizoen wederom aanspraak op het hoogste Duitse amateurniveau maken dan moet er uit een heel ander vaatje worden getapt dan gistermiddag tegen Landesligist SV Holthausen/Biene werd gedaan: 4-1.
Na afloop leek niemand van de bezoekers uit het zuiden van het Emsland ermee te zitten. 4-1 verliezen mocht kennelijk, niemand ergerde zich en het was wel goed. Voor een leek onbegrijpelijk, maar dit team heeft dusdanig veel kwaliteit dat als de diesel over een week of wat warm is dat menig Oberligist zich er straks op stukbijt. Tegen SV Holthausen/Biene, dat zeker geen ploeg met pannenkoekbakkers is, mag je ook nog wel verliezen, want dit team draait juist erg lekker. Het team dat ook wel ‘het TuS Lingen anno nu’ wordt genoemd stond al vaker op de drempel van de Oberliga en kan ondanks de 4-1 overwinning ook nog wel beter spel gebruiken. Het was te pover met veel balverlies en slordigheden. Natuurlijk mag het, maar over een goede maand is dit uit den boze. Ja, als je dan met 4-1 wint en je doet dat steeds dan is het goed, maar zover zal het niet komen. Beide ploegen hadden ook excuses, want ze misten nogal wat. Vooral SC Spelle-Venhaus dat haar grote, sterke spits, Sascha Wald, niet zag meedoen. Hij is altijd goed voor een goal, maar zo waren er meer niet bij. Opvallend is wel dat de Oberligist wel erg van Wald afhankelijk is. De ploeg speelt vaak met hem als diepe spits en vijf middenvelders. Nu konden ze de bal niet kwijt en was het steeds SV Holthausen/Biene dat de klok sloeg en ertussen zat. Achterin stond het bij de gasten ook niet safe en dus stond het bij rust 3-0, mede door twee strafschoppen. David Elfert schoot er twee van in en Dennis Tengen scoorde vlak voor de thee. Na ruim een half uur scoorde Patrick Siemer uit buitenspelpositie de 1-1.
SC Spelle-Venhaus zat er in de rust ook al niet mee. De ploeg voerde gewoon uit wat trainer Hanjo Vocks had uitgelegd: voor de rust behoudend spelen en af en toe eruit proberen te komen en na rust gedoseerd aanvallen. Dat leek wel het strijdplan. Er kwamen ook wat betere spelers in: Steffen Wranik, Adrian Lenz en de man die ooit voor SV Listrup a la Gerd Müller dusdanig veel scoorde dat SC Spelle-Venhaus niet meer om hem heen kon. Er was ook veel meer gevaar en omdat SV Holthausen/Biene vooral achterin goed stond leverde het geen doelpunten op. Wél voor de bespelers van het sportpark aan de Biener Busch, een van de mooist gelegen sportparken in het Emsland. Tim Feldhaus schoot het kwartet treffers namens de ploeg uit Holthausen en Biene vol.
En daar moesten de bezoekers het mee doen. Ze bleven nonchalant als in ‘dit is toch maar een training’ en ‘onze tijd komt nog wel’. Eigenlijk mag dit ook worden vertaald als zelfvertrouwen. Al klinkt dat gek. Dat het beter moet dat weten de spelers zelf ook. De vraag is nu wat de overwinning van SV Holthausen/Biene waard is. Zeker wel iets, want achterin stond het heel aardig en op het middenveld werden heel wat duels gewonnen, maar flitsend was het nog niet.
SV Holthausen/Biene - SC Spelle-Venhaus 4-1
Toeschouwers: 200.
