De naam is genoemd, die van Sander Zikken. Een fenomeen
in Exloo en omgeving al blijft hij er bescheiden onder. Het siert de echte mens
Sander Zikken die misschien wel ‘de gewoonste spits’ is die er op de velden
rondloopt. Zikken is een goaltjesdief, werkt altijd hard, is een teamplayer,
maar ook een publieksspeler en nooit te beroerd een praatje te maken. Hij groet
tijdens de wedstrijd mensen van de pers, praat ermee als hij het veld heeft
verlaten en plaatsmaakt voor andere, jonge spelers en blijft in zijn schoenen
staan. Na afloop kun je een biertje met hem drinken, rookt hij zijn peukje en
is hij vooral Sander Zikken. 34 wordt ie dit jaar, maar de spits is nog lang
niet versleten. Dat bleek wel weer tijdens de wedstrijd tegen Dalen 3. “Die
spelen we nu al omdat zij voor zondag maar acht man hebben. Ze vroegen ons of
we nu al wilden spelen en wij doen dan niet moeilijk”, sprak de spits nadat hij
twintig minuten voor tijd het veld verliet. Scheidsrechter van de dag en
clubman André
van der Laan floot het duel op heel eerlijke wijze en sprak na afloop de
woorden “Zikken was moe of niet?” en “Zikken terecht gewisseld”. Van der Laan
weet dondersgoed dat Sander Zikken de man is die dat niet was en werd gespaard.
Het geeft de sfeer des te meer aan: Van der Laan is een echte Hunso-man van
weleer, was er speler en trainer en doet nog altijd veel voor HOC. En dan nog
keeper Martijn Gordt die er een Gerrie Mührentje uit gooide of een Simontje of
een Richard Witschgetje. Kenners weten dat hier op een balletje hooghouden
wordt gedoeld. Een opperbeste sfeer tussen eigenlijk iedereen. Veel publiek
ook, ook tijdens het tweede op een kille donderdagavond en nog veel goals ook.
Alles zit de club mee en dan komt er over enige tijd vast ook nog een nieuw
onderkomen al wordt daar nog volop over gebakkeleid.
Op de vraag hoelang het ‘Hunso-veld’ er nog is antwoordde
voorzitter Harold Enting dat het mooi is dat er nog kan worden gespeeld, maar
hij geen idee heeft hoelang er nog kan worden gespeeld. Sander Zikken wist het
ook niet, maar weet wel dat hij er prachtmomenten heeft meegemaakt. “Ooit
maakte ik hier in één seizoen 47 goals. Ja, ik heb hier zoveel gespeeld.”
Zikken woont bijna op het veld, zo mooi vindt hij het om op het historische
veld van Hunso te spelen. En scoren kan hij er nog altijd. Hij maakte de eerste
van de zes en was bij veel goals betrokken. Halverwege de wedstrijd stond het
3-1. Koen Kinds en Wouter Lanting scoorden ook voor de thuisploeg. Na rust
maakte Hans de Poel twee goals en bij een stand van 5-1 sprak Sander Zikken dat
het ‘wel 9-0 had moeten zijn’. De kersverse periodekampioen staat bovenaan,
scoort erg gemakkelijk en kan volgend seizoen wel eens reserve tweedeklasser
worden. Maar wat gebeurt er als trainer Nibbelke Zikken blijft bellen voor HOC
1? Want dat is het geval. Ja, Sander Zikken is nog altijd hot en de zeer goede
trainer Nibbelke heeft dat wel al gezien. Maar Zikken zelf wil heel graag
lekker in het tweede spelen en heeft nog kinderen die hij ook graag op
zondagmiddag wil zien om leuke dingen te ondernemen. Het geeft maar weer aan
hoe mens Sander Zikken is. Zulke spelers zijn een genot om naar te kijken en
helaas is hij er een van een uitstervend soort.
HOC 2-Dalen 3 6-1
Scoreverloop:
12. Zikken 1-0, 20. Kinds 2-0, 26. Terpstra 2-1, 36. Lanting 3-1, 56. De Poel 4-1, 65.
De Poel 5-1, 81. Snippe 6-1.
Scheidsrechter:
Van der Laan (Exloo).
Toeschouwers:
35.
