Lang, heel lang moesten ze wachten tot dan eindelijk die zó graag gewilde, nee geëiste 1-1 viel. DZOH mocht immers niet van Gorecht verliezen, want dan zouden beide ploegen samen de ranglijst in Zaterdag 2J aanvoeren en dat is niet wat de Emmenaren zouden willen. Nee, alleen koploper blijven en de grootste titelkandidaat blijven. Na een kwart wedstrijd kwamen de gasten op voorsprong, maar Dani Sanifikhah, de ijzersterke verdediger van de thuisploeg kopte zijn ploeg vijf minuten voor tijd op gelijke hoogte. Bij die stand bleef het en dus zou het nu nog gezellig moeten zijn in de op-een-na-jongste Emmer woonwijk.
Juist Sanifikhah dus, de man die nog een kort profavontuur in – jawel – Groesbeek beleefde. Hij speelde bij Achilles’29 aan de Heikant. Bij DZOH kwam hij als een verlosser in de achterhoede, want een heel sterke verdediger die eigenlijk te laag voetbalt. Het is trouwens een soort van wonder dat deze mid-twintiger nog voetbalt. Bij hem werd in 2020 de spierziekte MS geconstateerd, maar hij staat er weer en dat is gewoon opzienbarend. Geweldig bovendien en de manier waarop hij verdedigt is een genot om te zien. Scoren kan hij dus ook en ook nog eens met het hoofd. Heel lang keek zijn ploeg dus tegen de vroege 0-1 door Sven Hazewinkel aan, tot het moment dat Sanifikhah de bal tegen de touwen kopte. Verdiend was het zeker en een ware explosie volgde dan ook: ‘de bank’ met trainer Bert Doldersum voorop snelde het veld op alsof een heel grote prijs zou zijn gewonnen.
Daarna moesten ze over tot de orde van de dag dat zoveel als het zakelijk uitspelen van de wedstrijd betekent. Een beetje tijdrekken door de bal heel hard weg te rossen en als er een extra bal in het veld was net doen alsof de ‘eigenlijke’ bal niet werd gezien. Ach, het hoort er allemaal bij. Gorecht zou het ook doen. Onder dat mom hadden ze er gewoon ‘schijt’ aan. De 1-1 vasthouden was het devies en het lukte ook nog en dus huilde Gorecht en lachte DZOH heel hard.
DZOH-Gorecht 1-1
Toeschouwers: 200.
